Raadslid Francine Horn verdiepte zich namens Eerlijk Alternatief de afgelopen periode in de opvang voor vluchtelingen en nam een kijkje in De Viergang. Dit is haar verhaal:

“Het is alweer een paar weken geleden dat de vluchtelingen zijn vertrokken uit Pijnacker-Nootdorp. Wat was er een heisa toen het woord ‘opvang’ voor het eerst viel. Binnen de politiek, maar vooral ook buiten de politiek. Wat moesten de inwoners verwachten, wie kwamen er en voor hoelang. En wat deden die mensen dan de hele dag.

Omdat het crisisopvang betrof gaat de gemeenteraad niet over deze beslissing, maar is het een bevoegdheid van het college van burgemeester en wethouders. Tijdens een raadsvergadering heeft Eerlijk Alternatief in ieder geval wel voor gezorgd dat er een informatieavond voor omwonenden zou komen.

Deze informatieavond voor omwonenden werd georganiseerd door de gemeente. Voorafgaand daaraan waren er geluiden dat er een groepje inwoners een demonstratie tegen de opvang wilde gaan organiseren. Voor dit laatste was te weinig animo.

De informatieavond kon een aantal zaken duidelijk wegnemen. Allereerst zouden de vluchtelingen maximaal maar zes dagen blijven. Daarna zouden ze weer naar een andere sporthal ergens in het land gaan. De groep zou heel gemengd zijn, uit verschillende landen en vooral bestaan uit gezinnen met kinderen.

Er zou 24-uurs beveiliging zijn in en rondom de sporthal. Toen op zondagmiddag, kwamen ze. Drie bussen met mensen met als enige bezitting nog op deze wereld een koffer met wat gekregen spullen erin. Geen huis meer ergens, en belangrijker nog, geen thuis meer. Velen met traumatische ervaringen en nare herinneringen. Misschien ook een enkele gelukszoeker.

De burgemeester en enkele andere mensen heetten de vluchtelingen van harte welkom. Er waren inmiddels ook al bijna honderd vrijwilligers actief en een heleboel ambtenaren die een week iets heel anders gingen doen dan gewoonlijk.

De sporthal De Viergang was omgetoverd tot een gigantische slaap- en eetzaal. De uitbater van De Viergang deed de catering, de vrijwilligers en ambtenaren ieder wat hen het beste lag. Zo waren er tolken, mensen die het eten uitdeelden, mensen die met de kinderen aan de slag gingen, locatiemanagers, een kapper, medische zorg van het Rode Kruis, etc.

De inwoners brachten kleding en speelgoed voor de kinderen. De sfeer in de hal was relaxed en ontspannen. Geen privacy voor de vluchtelingen, maar wel een plek waar ze even op adem konden komen. Een gezin ging met een tolk naar lessen Maatschappijleer op het Stanislas, waar ze hun verhaal aan de leerlingen vertelden. Dat maakte grote indruk. Vanuit de hockeyclub kwam een trainer knotshockey spelen met de kinderen en trakteerde op oliebollen.

Vanuit het dorp kwamen spontaan mensen die wilden voetballen met de vluchtelingen. Voor de hal rookten de vluchtelingen een sigaretje en de beveiligers bij de rotonde kregen eten aangeboden van buurtbewoners. De burgemeester was met haar team elke dag wel even te vinden in de hal om te kijken of alles goed en ordentelijk verliep. De kinderen uit het dorp fietsten gewoon net als altijd langs de Sportlaan op weg naar hun sportclubs. Ze keken juist uit om een vluchteling te zien lopen, dat vonden ze interessant.

Op vrijdag kwam het bericht dat de groep vluchtelingen uit De Viergang naar Monnickendam ging, ook weer voor kortdurende opvang van zes dagen. Voor sommigen van deze groep zou het al de vierde of vijfde sporthal voor zes dagen worden. Geen ideale situatie, maar wat moet je anders als je niets meer hebt. Je kunt je alleen maar voegen naar degenen die het zo goed mogelijk voor je proberen te regelen ook al betekent dat elke zes dagen verhuizen naar een andere sporthal.

Pijnacker-Nootdorp heeft het met de beperkte middelen die ze had, goed gedaan voor de vluchtelingen! Er is geen onvertogen woord gevallen, geen demonstraties, de sfeer was goed, de ambtenaren, vrijwilligers, team Viergang en het Rode Kruis hebben keihard gewerkt. Complimenten voor alle betrokkenen en als we heel eerlijk zijn met z’n allen, dan waren zes dagen zo voorbij en had het misschien best nog wel wat langer mogen duren. Al was het maar omdat dat in het belang van deze mensen zonder thuis was geweest, terwijl wij allemaal iedere dag weer terugkeren naar ons thuis.”

Ziehier het fragment in Pauw waar Ralph en Bionda de Kreij uit Pijnacker hun verhaal vertellen hoe het was om de vluchtelingen te ontmoeten en te helpen. 

Deel dit:

Laat een reactie achter


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.