Ben Glaser, kandidaat nummer vier op de kandidatenlijst maakt zich zorgen om de sluiting van verzorgingshuizen. Ben is interim manager in de ouderenzorg. De combinatie van zijn strategisch inzicht, kennis en praktijkervaring met de uitvoering van de WMO heeft geresulteerd in een kritische waarschuwing voorzien van schrijnende praktijvoorbeelden:
Landelijk worden er naar verwachting 800 verzorgingshuizen gesloten, althans hierover bericht de media regelmatig.
Deze voorgenomen sluitingen zijn het gevolg van het kabinetsbeleid, waarin wordt geacht, ik zeg het met mijn woorden: meer voor elkaar te gaan zorgen, de participerende samenleving.
Het is niet onlogisch zorg voor je naasten op je te nemen. Zoals de zorg voor je vader, schoonmoeder, of 85-jarige buurvrouw. Boodschappen meenemen, even stofzuigen of de tuin onderhouden is natuurlijk geen probleem. Evenals wat extra’s koken en de ouderen mee laten eten of de maaltijd langsbrengen. Het kan en de betrokken burgers zullen dit meestal geen bezwaar vinden.
Zo kunnen er tenminste 800 verzorgingshuizen gesloten worden en worden de zorgkosten in de hand gehouden.
Of?
Waar moest je eigenlijk aan voldoen als je tot 2014 wilde gaan wonen in een verzorgingshuis?
Je moest ouder zijn dan 85 jaar, of niet meer in staat zijn om zelfstandig thuis te wonen. In sommige situaties kregen mensen thuiszorg, voornamelijk gericht op persoonlijke verzorging (helpen bij wassen aankleden, eten etc.).Of gericht op verpleging (op tijd medicatie innemen, wondverzorging etc.)
Deze mensen kregen een indicatie van het Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ), waarin werd bepaald dat zij mochten wonen in een verzorgingshuis.
We praten dus over ouderen met een indicatie met de volgende kenmerken:
Ondersteuning nodig bij het zelfstandig wonen;
24 uur per dag een beroep doen op ondersteuning of begeleiding, dus vooral ook ’s nachts zorg in de nabijheid;
Ondersteuning bij het onderhouden van contacten en het maken van afspraken;
Ondersteuning bij het invullen van uw dag;
Iedere dag hulp bij uw persoonlijke verzorging, vanwege een kwetsbare gezondheid of lichte verwardheid.
Maar er is ook een andere doelgroep, een grote groep. Ouderen die als gevolg van een beginnende dementie, wat verward of vergeetachtig worden. Mensen die thuis wachten met eten, omdat hun man zo thuis zal komen, terwijl deze al 8 jaar geleden is overleden. Of mensen die ‘naar huis gaan’ waar ze al 10 jaar niet meer wonen. Ook deze doelgroep komt ( het eerste stadium van dementie), niet meer in aanmerking voor opname in een verzorgingshuis.
De bestuurders van de grote zorginstellingen reageren adequaat op dit beleid met de oplossing:
“Sluiten die huizen!”
Zo houden we de organisaties financieel gezond evenals de eigen positie van de bestuurders. De maatschappij mag het oplossen.
De eerste tekenen zijn er inmiddels al:
Ouderen met een indicatie zoals boven beschreven, konden vaak na een ziekenhuisopname, herstellen in een speciaal voor tijdelijke bewoning ingerichte kamers in een verzorgingshuis.
Maar deze mensen mogen niet meer worden opgenomen, met als gevolg: ouderen kunnen (nog ) niet naar huis, dus houden ze een ziekenhuisbed bezet. Ook hebben ziekenhuizen een zogenoemd ‘productieplafond’ (maximaal aantal mensen op jaarbasis wat verpleegd mag worden) afgesproken,
Dat betekent dat er een moment komt dat zij patiënten die recht hebben op een opname in dat ziekenhuis, moeten doorverwijzen naar een ander ziekenhuis, buiten de regio of zelfs provincie.
Daarbij zijn de kosten voor 1 nacht algemeen ziekenhuis 900 euro of hoger.
De kosten voor een nacht herstellen in een verzorgingshuis zijn maar 103 euro.
Maar uiteindelijk mogen de ouderen die in 2013 nog wel een indicatie hadden voor een verzorgingshuis, voor een deel gebruik van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning gaan maken.
Geld voor de langdurige zorg wordt overgeheveld naar de gemeente en naar de zorgverzekeraar. Althans voor een gedeelte, er volgt wel een financiële korting van 25 procent. De gemeenten mogen het zelf uitzoeken. Het is van het grootste belang, dat een gemeente met de besteding van gelden voor de WMO op een zeer zorgvuldige wijze omgaat.
De gemeenten hebben vanaf 2015 echt een keus:
Geven we geld uit aan een verbindingsweg door het natuurgebied, of besteden we de financiën om mensen ondersteuning te geven bij het zelfstandig wonen. Het is echt van belang om te kijken welke partijen het straks in de gemeenteraad voor het zeggen krijgen, wie levert de wethouders?
Durft een partij ook moeilijke discussies aan de kaak te stellen. Zoals het vasthouden aan de Balkendenorm met (zorg)organisaties waar we mee samen gaan werken. Of de besteding van de winsten van de zorgverzekeraars.(in 2 jaar 2 miljard euro)
Eerlijk Alternatief wil namens u de vragen stellen, de discussie aangaan. Maar vooral verantwoordelijkheid nemen voor het te voeren beleid van de gemeente.
Ben Glaser, kandidaat nummer 4