Daar sta ik dan, achter de statafel, in de zaal van het Kerkelijk Centrum in Delfgauw, klaar om te beginnen aan mijn debatdebuut voor mijn partij, Eerlijk Alternatief. Net voorzien van een heerlijk kopje koffie van Tineke van Wijk en een glaasje water van lijsttrekker en fractievoorzitter Hanneke van de Gevel. “Komt wel goed, jij kent alles en iedereen in Delfgauw”, fluistert ze nog.
Op de eerste rij mijn grootste fan, manlief Richard, die vier jaar geleden nog pislink een debat uitliep en aangaf nooit en te nimmer meer naar een politiek debat te zullen gaan. Vanavond zit hij er, voor mij, een bemoedigende knipoog en ik zie het vertrouwen uit zijn ogen stralen.
Links, voor de kijkers rechts in de zaal, een enorme afvaardiging van de voetbalvereniging waar onze zoons voetballen, SV Wippolder. Ook zij kijken mij vol verwachting aan want de hoop van de vereniging is op de uitkomst van dit debat gevestigd. Laten we zeggen dat ik de druk voel.
Allereerst kregen we allemaal twee minuten de tijd van debatleider Hans Zweekhorst, wie kent hem niet in Delfgauw en Oude Leede, om onze partij en standpunten naar voren te brengen.
Ik had aan één minuut genoeg, want het gaat er juist niet om onze boodschap op te dringen aan de Delfgauwenaar, maar dat je luistert en kijkt naar de mensen die in het dorp Delfgauw en het buurtschap Oude Leede wonen. Wat willen zij en hoe kun je ze als volksvertegenwoordiger tegemoet komen. Dat is mijns inziens een makkie in Delfgauw en zo vertelde ik het ook. Mensen in Oud-Delfgauw en de nieuwbouwwijk Emerald doen het doorgaans gewoon zelf. ‘Niet lullen, maar poetsen’ gaat hier zeker op als het om mentaliteit gaat.
In Oud-Delfgauw leerde ik de bewoners en vooral de bewonersvereniging, toen nog geleid door Hans Zweekhorst en nu door assistent debatleider Piet Lagerweij, jaren geleden kennen in de tijd dat de dorpsvisie voor de oude kern Delfgauw net rond was gekomen. Na jaren gesteggel met de gemeente, waarbij Hans vaak hartgrondig uitriep dat Pijnacker de dorpskern Delfgauw behandelde als een appendix en niet als volwaardig dorpsorgaan. Die sentimenten zijn heden ten dage niet veranderd, sterker nog, de nieuwe bewoners in Emerald voelen het inmiddels ook zo. Zeker als het de voetballende jeugdleden van Wippolder betreft.
Maar toch klagen Delfgauwenaren nooit. In Oude Leede trouwens ook niet. Ze komen in actie. Zo heeft Loes Elshof met haar initiatief CultuurImpuls Delfgauw gezorgd voor een prima aanbod aan kunst, cultuur en sportieve activiteiten. Er is zelfs een inlooppunt van de bibliotheek Oostland geopend in samenwerking met de gemeente en het SWOP in het woon-zorgcomplex.
Ook het Wijkgericht Werken, een initiatief van de gemeente, is vooral in Delfgauw zeer succesvol, en ik vind dat een pluim waard aan de inwoners zelf. Die moeten uiteindelijk de ideeën aandragen en ook zelf uitvoeren en dat gebeurt nog elke dag.
Wat de inwoners niet zelf op kunnen lossen is hun wens om meer sportvoorzieningen, en dan met namen buitensportvoorzieningen op het grondgebied van Delfgauw te krijgen. Overigens prachtig beloofd in verkoopfolders van Delfgauw CV eind 1998. Maar daar heb je de gemeente voor nodig en die vindt dat er genoeg voorzieningen in Pijnacker zijn. Hans Prade, ex-voorzitter van SV Wippolder, op Delfts grondgebied, maar met 50 procent leden uit Delfgauw, gaf aan dat geen oplossing te vinden.
Wat is dan wel een oplossing voor deze noodlijdende vereniging die graag kunstgras wil, want de velden zijn overspeeld en volledig aan gort na deze natte winter, maar zit met twee gemeentes die het niet willen of kunnen betalen?
Je brengt het onder de aandacht van de lokale politiek via alle middelen die je maar kunt vinden, via een clubje mensen die binnen de vereniging weet hoe de hazen lopen.
Met belangstelling keek ik toe wat ze allemaal aan media-aandacht wisten te verkrijgen. Dat was niet gering. Ook de lokale partijen werden benaderd. Ik nam zelf een aantal keer contact op met SV Wippolder en al snel werd me duidelijk hoe de vork hier in de steel zat.
Jaren lobbyen bracht niet het gewenste resultaat, namelijk de twee gemeenten om de tafel te krijgen en in discussie te gaan over dit onderwerp. En dat is van cruciaal belang vind ik, en gelukkig iedereen bij Eerlijk Alternatief deelt deze mening. Luisteren, over je politieke en vooral gemeentegrenzen heenkijken en samen zoeken naar een oplossing die het gemeenschappelijk belang dient.
Vlak voor het debat gloorde er een klein sprankje hoop. Wethouder De Prez uit Delft was bij de vereniging op bezoek geweest en heeft toegezegd een berekening te laten maken. Die berekening bestaat uit het zoeken naar geld dat gereserveerd staat voor groot onderhoud aan de velden van Wippolder. Welke exploitatiekosten vallen weg als er geen gewoon gras maar kunstgras ligt? Dan hoef er namelijk niet meer gemaaid, gezaaid en onderhoud aan gras gepleegd te worden. Is er misschien nog wat ruimte in het sportbudget te vinden en wat als de gemeente Delft geld leent bij de BNG, tegen goedkopere condities die Wippolder krijgt, en de rente dan natuurlijk wordt betaald door Wippolder zelf.
Met die berekening komt De Prez terug naar Wippolder. Als dan blijkt dat er dan nog een gat overblijft op de som van 350.000 euro, laten we zeggen, van 100.000 euro, dan is Eerlijk Alternatief van mening dat Pijnacker-Nootdorp geld moet kunnen vinden voor de voetballende jeugd in Delfgauw. Een kunstgrasveld schrijf je af in tien jaar. Het gaat dus om 10.000 euro per jaar. Wij zien sporten in verenigingsverband ook als preventief jongerenwerk. Ze zijn van de straat, bouwen levenslange vriendschappen en een zeer belangrijk sociaal netwerk op. Daarom is die 10.000 euro per jaar prima te vinden in het budget van ruim 800.000 euro per jaar dat bestemd is voor het uitvoeren van het jongerenbeleid en gedeeltelijk te vinden in investeringen in maatschappelijke accommodaties.
De bal ligt nog steeds bij Wippolder en in eerste instantie bij de gemeente Delft, maar ik hoop dat na gisteravond alle inwoners van Delfgauw en de Oude Leede, nu weten dat ze bij Eerlijk Alternatief nooit buitenspel staan.
Manuela Bijl