Open brief naar college,
Zaterdag ontving ik een noodkreet-mail van een uit de hand gelopen hobby orgelman.
Na aanleiding van de mail belde ik de beste man op.
Een gek verhaal en ik roep ook het college op, in deze brief, om op een menselijk manier een besluit te nemen.
Waar gaat het om?
Richard woont in Delfgauw, boven het winkelcentrum en speelt, met goedkeuring van alle winkeliers, op zaterdag een paar uurtjes op het plein bij het betreffende winkelcentrum.
De beste man speelt conform afspraak 40 minuten en neemt dan 20 minuten rust. Hij kan ook niet anders omdat het orgel veel te zwaar is om onafgebroken door te draaien.
Nu blijkt er een klacht binnen gekomen te zijn en daardoor dreigt zijn vergunning te worden ingenomen.
Er is na aanleiding van die klacht iemand vanuit de gemeente incognito gaan kijken en deze persoon heeft later aangegeven dat Richard zich niet aan afspraak hield. Volgende week heeft hij met de gemeente een gesprek over het mogelijk intrekken van de vergunning.
Richard was bij dit nieuws onthutst omdat het gewoon niet haalbaar is om een uur achter elkaar te spelen. Het orgel is gewoonweg te zwaar. Daarnaast is zijn enige doelstelling om het winkelend publiek te vermaken vanaf een uurtje of tien tot hooguit half drie op de zaterdag.
Wij betreuren het dat we anno 2010 blijkbaar in een klachten cultuur leven vol met protocollen en procedures.
Ik roep het college op om volgende week een menselijk besluit te nemen. En als iets niet naar wens is gewoon in gesprek te gaan. Dat leren wij onze kinderen toch ook?
Met vriendelijke groet,
Hanneke van de Gevel