Ons verhaal

In de week na de raadsvergadering d.d. 12 januari jl., waarin twee nieuwe wethouders zijn geïnstalleerd als sluitstuk van de politieke crisis in de gemeente Pijnacker-Nootdorp, ontstaan na het steunen door de VVD-fractie van de motie van wantrouwen jegens wethouder Van der Kraan, heeft de PvdA-fractie intern indringend gesproken over de gang van zaken vanaf het uitbreken van de crisis. De raadsleden Hanneke v.d. Gevel en Bert van Tilburg hebben aangegeven dat zij zich wensen te verantwoorden over hun stemgedrag in de raad zonder volledig te willen zijn. Dit doen zij als volgt:

Het begint met de 12 miljoen euro’s die op de IJslandse Landsbanki zijn gezet. Twee kortlopende deposito’s. Het ging eerder meer dan 30 keer goed en deze keer gaat het flink fout.

Wij vonden toen de omvang van de financiële ramp in de raadsvergadering op 21 oktober 2008 bekend was, dat wethouder Van der Kraan eigenlijk weg moest. We realiseerden ons ook dat het onmogelijke toch mogelijk was gebleken. Zeer velen in Nederland en daarbuiten hadden de kredietcrisis niet zien aankomen. In die bewuste vergadering zag het er naar uit dat de coalitiepartij VVD de motie van wantrouwen van de oppositie zou gaan steunen. Zo gooide de VVD de knuppel in het hoenderhok. De coalitiepartij CDA kwam vervolgens met een motie om een onderzoek te laten doen. Het kwalitatief goede onderzoeksrapport kwam uit en aan de conclusies getrokken door de onderzoekers zouden ons inziens duidelijke politieke consequenties moeten worden verbonden.

In de vergadering op 9 december meldde Van der Kraan namens het college, dat het college alle adviezen uit het kritische IRS-rapport overnam en dat hij als wethouder zou aanblijven omdat juist nu Pijnacker-Nootdorp hem nodig heeft. Wij vinden dat het chiquer was geweest als hij gewoon was opgestapt.

Tijdens de schorsing van die vergadering beraadde de fractie zich op wat te doen en er was veel twijfel. Hanneke heeft toen de zin in het betoog van fractievoorzitter Nico Oudhof laten toevoegen ‘dat je met dit rapport niet alleen de wethouder naar huis kan sturen maar zelfs een heel college’. Bert gaf in de schorsing aan dat hij de motie wilde steunen. Maar dat het college zou opstappen was voor hem een te groot risico.

Hiermee werd het verhaal dun, maar wij konden er beter mee leven. Voor ons woog mee dat Van der Kraan, en dat vonden alle partijen, een goed wethouder is. Bovendien: het ging over een uitzonderlijk gebeuren: overal in Nederland was geld weg en toezichthouders schoten te kort.

Wethouder Van der Kraan blijft zitten en zegt keihard aan het werk te gaan om de 12 miljoen terug te krijgen en dat hij zal zorgen dat dit nooit meer kan en mag gebeuren door het treasurybeleid aan te passen.

Omdat de VVD dus bleef bij haar standpunt dat de wethouder van het CDA weg moest, was sprake van een breuk.

Er moest, volgens ons alles aan gedaan worden om te lijmen. Omdat het CDA, met 1 zetel meer dan PvdA en VVD, de grootste partij is, werd Bob van der Deijl informateur.

Hij moest serieus onderzoeken wat er mogelijk was.

In een extra fractievergadering van de PvdA op 7 januari 2009 heeft Bob van der Deijl uitleg gegeven over de stand van zaken. Hanneke heeft toen met de vuist op tafel geslagen en gevraagd of er echt en serieus gelijmd was. Als er namelijk echt gelijmd zou zijn en de deur zou definitief dichtgegooid zijn, dan zouden we niet anders kunnen en met de rug tegen de muur staan. Dan zou er een nieuw college moeten worden gevormd. De informatie die wij toen van de informateur en van Nico Oudhof kregen was, dat de VVD echt niet anders wilde. Hanneke sprak vertrouwen in hen uit. Natuurlijk moet je de informateur vertrouwen.

De deur was helemaal dicht aldus Oudhof en Van der Deijl.

Ons is toen niet verteld dat de VVD (die naast ons fractieoverleg had) de volgende dag misschien met een bod zou komen. De volgende dag belde Van Haagen, zo bleek uit het debat op 12 januari jl. in de raad, de informateur met een in onze ogen prima bod: het college kon blijven bestaan met als voorwaarde dat er een portefeuilleruil (financiën) moest plaatsvinden. De informateur zou toen meteen aan Van Haagen hebben gemeld dat de PvdA niet meer verder wilde onderhandelen en dat daarom hierover praten geen zin had. Dit was in onze ogen pertinent onvolledig.

Het CDA had die avond ook fractieoverleg en daar is voor zover ons bekend ook over het VVD-bod gesproken. De fractie van het CDA vond dat dit gelijk stond aan de motie van wantrouwen en wees het dus ook af.

Uit het betoog van Van Haagen in de raadsvergadering op 12 januari jl. is gebleken, dat er maar weinig gesprekken zijn geweest. Er zijn dus geen serieuze lijmpogingen gedaan in onze ogen. Wij vonden en vinden dat er meer lijm had moeten worden gekocht. (Nico Oudhof had namelijk eerder op TV-West aangegeven dat er misschien niet genoeg lijm was.) Hanneke vroeg daarom om een schorsing. Tijdens de schorsing gaf men aan dat Hanneke niets van politiek begreep en ze de VVD niet moest geloven. Zowel bestuur, fractie, wethouders van CDA en PvdA gaven dat unaniem aan. We hebben dus gestemd… De Vries (VVD ging naar huis)

Maar het geheel zat ons niet lekker.

De dagen erna hebben wij alles in intensief overleg (met fractie en bestuur) nog eens de revue laten passeren: het betoog van Van Haagen, de antwoorden die gegeven zijn en we hebben oude notulen nog eens nagelezen. Het is heel erg lastig dat je als fractielid niet de regie hebt en dus moet vertrouwen op wat je krijgt te horen uit 2^e of 3^e hand. Het is cruciaal dat er geen verslagen van gesprekken zijn, zelfs geen overzicht van de gevoerde gesprekken. Er zijn te weinig terugkoppelingen geweest waardoor het proces voor ons moeilijk volgbaar was. Kortom: in de onderlinge communicatie is veel mis gegaan. Er zitten voor ons nog veel gaten in het verhaal. Onze voorkeur ging uit naar het lijmen van de oude coalitie en we hebben dit in de fractie uitgedragen en open gehouden. Uiteraard konden we niet voorspellen hoe de lijmpoging zou uitpakken en of de oude coalitie hersteld had kunnen worden.

Na intensief overleg in de fractie was er besloten dat er een verhaal naar buiten zou komen omdat wij ons moesten verantwoorden naar onze kiezers.

De dagen erna bleef de telefoon gaan. Steeds werden er concessies gedaan en het verhaal werd slapper en slapper.

Voor Bert was de druppel die de emmer deed overlopen dat het CDA zich inhoudelijk ging -overigens op vraag van de heer Biesmijer, huidig fractie voorzitter PvdA-  bemoeien met een persbericht van de PvdA.

Voor Hanneke was de druppel die de emmer deed overlopen dat de nieuwe fractie voorzitter van de PvdA (Eric Biesmeijer) in een e-mail aan de fractie voorzitter van het CDA (Bob van der Deijl) een toezegging deed dat zij op dit onderwerp niet meer mocht reageren op het digitaal forum/krant Telstar-Online.

We hebben een zware persoonlijke afweging gemaakt en zijn niet over een nacht ijs gegaan. Wij behoren misschien wel tot de minst ‘bestuurlijk’ handelende raadsleden in de gemeenteraad. Toch hebben bestuurlijke argumenten een rol gespeeld bij onze stemkeuzes. Zo is politiek blijkbaar ook. Wij willen niet spelen in een soap, maar pragmatische eerlijke politiek bedrijven in de gemeenteraad. Vandaar deze verantwoording.

Hanneke van de Gevel en Bert van Tilburg