Ieder jaar moet de gemeente een begroting opstellen. De plicht die de gemeente heeft is dat de begroting over een periode van vijf jaar sluitend is en dus geen tekort mag hebben. Als dat wel gebeurd, dan komt de gemeente onder toezicht van de provincie. Net als bij de Ahri-procedure gaat de provincie na of de te maken kosten het tekort niet groter maakt maar tegelijkertijd gaat de provincie kijken waarop bezuinigd kan worden om het tekort terug te dringen. De gemeente is verplicht om hieraan mee te werken.
Onlangs heeft de gemeente de begroting voor de komende jaren gepresenteerd en die laat zien dat er zwaar weer op komst is. Na 2014, dus nadat het huidige college is opgestapt, zal de gemeente steeds meer geld uit moeten geven dan dat er binnenkomt, tot een tekort van 4,2 miljoen euro in 2017. Dat betekent dat de provincie hier niet mee akkoord zal gaan en als het college niet zelf bezuinigd, de gemeente onder provinciaal toezicht zal komen te staan.
Vanuit politiek Den Haag wordt altijd aangegeven dat gemeenten in dergelijke situaties maar moet fuseren. EA vindt dit niet de eerste logische keuze. Er zijn alternatieven die eerst gedaan moeten worden.
Uit diezelfde begroting komt naar voren dat de inwoners van Pijnacker 11,6% meer lokale belastingen betalen dan het landelijke gemiddelde. Met een tekort op de begroting na 2014 ontkom je er niet aan dat dat percentage alleen maar zal stijgen. Geen prettig vooruitzicht.
De vraag die altijd gesteld wordt, is wat kunnen we hieraan doen? We kunnen er voor kiezen om de kaasschaafmethode toe te passen door overal een beetje op te gaan bezuinigen. Dit zal het tekort weliswaar terugdringen, maar is geen structurele oplossing. We blijven te veel geld uitgeven omdat we te veel willen in onze gemeente.
We kunnen er ook voor kiezen om vast te houden aan wat we NU hebben en ervoor zorgen dat dat goed gaat. Dat betekent dat de gemeente een beheergemeente gaat worden. Nu geen nieuwe woonwijken meer, versterken van de huidige wegen maar geen nieuwe wegen, geen miljoenen verslindende projecten waarvan de uitkomst niet altijd zeker is, geen nieuwe verplichtingen aangaan die (veel te veel) geld kosten. Tegelijkertijd ook kijken naar lopende verplichtingen of deze voldoet aan waar het voor is afgesloten en kijken naar investeringen die zichzelf snel terugverdienen en op termijn goedkoper is (zoals LED-verlichting). Met andere woorden, wat we nu hebben in stand houden en versterken, door onderhoud. En blijven nadenken over de toekomst en nieuwe ontwikkelingen, maar pas uitvoeren als we het geld hebben.
Hierdoor worden kosten beheersbaar en leiden er hopelijk toe dat voor de inwoners van Pijnacker de lokale lasten niet verder stijgen op het landelijke gemiddelde.